سپاس خداجونم بابت حضورت

سلسلهٔ موی دوست حلقه دام بلاست

هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست

گر بزنندم به تیغ در نظرش بی‌دریغ

دیدن او یک نظر صد چو منش خونبهاست

گر برود جان ما در طلب وصل دوست

حیف نباشد که دوست دوست‌تر از جان ماست

دعوی عشاق را شرع نخواهد بیان

گونهٔ زردش دلیل ناله زارش گواست

مایهٔ پرهیزگار قوت صبر است و عقل

حیف این چند صباح عمر کوتاه بدون عشقبازی با خدا بگذرد.

یک روزی چشم باز می کنیم، همه مون بهمون میگن: پرچم رو بگیر بالا. هر چی نوشتی تمام!

خدا کنه اونی نوشته باشی که دوست داشته باشی.